چیلر جذبی با چیلرهای دیگر متفاوت است زیرا کمپرسور ندارد. در عوض از گرما برای تولید خنک کننده استفاده می کند. چیلر جذبی از فرآیند حرارتی شیمیایی استفاده می کند ولی چیلر معمولی به انرژی مکانیکی متکی است.
چیلر جذبی (Absorption chiller):
چیلرها برای انتقال گرما به مقداری نیروی خارجی احتیاج دارند، که این نیروی خارجی در انواع مختلف چیلر متفاوت می باشد. چیلرهای الکتریکی دارای کمپرسور هستند اما چیلرهای جذبی، کمپرسور را با بخار، آب داغ یا هر منبع گرمایی خارجی جایگزین می کنند. در واقع می توان گفت چیلر جذبی با چیلرهای دیگر متفاوت است زیرا کمپرسور ندارد. در عوض از گرما برای تولید خنک کننده استفاده می کند.
چیلر جذبی از فرآیند حرارتی شیمیایی استفاده می کند ولی چیلر معمولی به انرژی مکانیکی متکی است. تنها تفاوت آنها در نحوه افزایش فشار مبرد از سطح تبخیر به سطح تراکم است. به عبارت ساده، چیلر جذبی بخار مبرد را فشرده نمی کند. در عوض، بخار را در یک جاذب حل می کند و محصول حاصل را با استفاده از پمپی با مصرف برق بسیار کم به محیطی با فشار بالاتر منتقل می کند. نکته جالبی که در مورد چیلر جذبی می توان گفت آن است که از مبردهای معمولی استفاده نمی کند و در عوض از آب به عنوان مبرد استفاده می کند که این با آمونیاک یا لیتیوم بروماید مخلوط می شود. باید توجه داشت که استفاده از لیتیوم بروماید از آنجا که ایمن تر و غیر سمی می باشد در چیلرهای جذبی رایج تر است.
چیلرهای جذبی این مزیت را دارند که فاقد کمپرسورهای الکتریکی هستند، به این معنی که می‌توانند ظرفیت خنک‌کنندگی قابل‌توجهی را برای یک تأسیسات بدون احتیاج به نیروی الکتریکی بالا فراهم کنند. چیلرجذبی برای عملکرد خود به یک جریان بزرگ و ثابت گرمای اتلاف نیاز دارد.
استفاده از چیلرهای جذبی گزینه ای بسیار مناسب برای تاسیسات تولید صنعتی، دانشگاه ها، مجتمع های بیمارستانی بزرگ و هم چنین هتل های بزرگ می باشد.